Yunanistan: Başkenti, Nüfusu ve Tüm Detayları Yunanistan Rehberi

Balkan Yarımadası ülkelerinin en güneyinde yer alan Yunanistan, aynı zamanda bir Avrupa, Balkan, Akdeniz ve Yakın Doğu ülkesidir. Avrupa, Asya ve Afrika’nın kesiştiği noktada yer almaktadır. Klasik Yunanistan’ın, Bizans İmparatorluğu’nun ve yaklaşık dört yüzyıllık Osmanlı Türk yönetiminin varisi sayılan Yunanistan, Helen Cumhuriyeti olarak da bilinir. Ülkenin başkenti, 20. yüzyılın ikinci yarısında hızla genişleyen Atina’dır.

Yunanistan, yaklaşık 170’inde yerleşim olan 2.000’den fazla adaya sahiptir. En doğudaki Ege adalarından bazıları, Türkiye kıyılarının sadece birkaç mil açığında yer alır.

Bir Yunan efsanesine göre, Tanrı toprağı bir elekle dağıtmış ve kalan taşları Yunanistan’ı inşa etmek için kullanmıştır. Ülkenin kıraç görünümü tarihsel olarak insanların göç etmesine neden olmuştur. Yunanlılar, tıpkı Yahudiler ve Ermeniler gibi, dünyanın çeşitli yerlerinde yaşayan birkaç milyon Yunan kökenli insanla klasik olarak bir diaspora halkı olmuştur.

Xeniteia veya yabancı topraklarda ikamet, uzak vatanlara güçlü bir nostalji duyan Yunan halkının tarihsel deneyiminde merkezi bir unsur olmuştur.

Yunanistan hakkında bazı değerli bilgiler:

• Başkent:Atina

• Resmi diller:Yunan

• Onun nüfusu:(2023 tahmini) 10.373.000

• Para birimi:Euro

Taş Devri çiftçileri MÖ 7000’den itibaren Yunanistan’da yaşadılar. MÖ 2500 civarında Girit adasında sofistike bir toplum büyüdü. Minos uygarlığı olarak bilinir. MÖ 1950 civarında, bölge sakinleri hiyeroglif kullanan bir yazı tipi icat etti.

Minoslular bir Tunç Çağı uygarlığıydı. Medeniyetleri MÖ 1700’den MÖ 1500’e kadar zirvedeydi. Ancak Minos kültürü MÖ 1450’den sonra geriledi. Minosluların çoğu küçük köylerde yaşıyor ve geçimini çiftçilikle sağlıyordu. MÖ 1600 civarında, uygarlık anakara Yunanistan’a yayıldı. Bu erken Yunan uygarlığına, büyük Alman arkeolog Schliemann tarafından bulunan Miken şehrinden sonra Mikenliler denir. Mikenler şehir devletlerinde yaşadılar.

MÖ 1200’den sonra Miken uygarlığı gerilemeye başladı ve MÖ 1100’de Yunanistan karanlık bir çağa girdi. O sırada Dorlar denilen bir halk Miken şehirlerini fethetti. Ancak Dorlar Yunanistan’a demir de getirdiler. MÖ 800 civarında, Yunanistan’da Atina ve Sparta gibi şehir devletlerine dayanan yeni bir uygarlık ortaya çıktı.

MÖ 477’de Atina, Delos Ligi adlı bir Yunan şehir devletleri ittifakı kurdu. Ancak Atina, Sparta ile karşı karşıya geldi ve MÖ 431’den 404’e kadar Sparta zaferiyle sonuçlanan uzun bir savaş verdiler. Bu orta kuzeyde Makedonya’nın gücü artıyordu. MÖ 338’de Makedonyalı Philip savaşta bir Yunan ittifakını yendi. MÖ 336’da suikasta kurban gitti, ancak oğlu İskender Yunanistan’ın sıkı kontrolünü ele geçirdi.

MÖ 5. ve 4. yüzyıllarda Yunanistan mimari, heykel ve edebiyatta çok başarılıydı. Aynı zamanda dünyanın en büyük filozoflarından ve matematikçilerinden bazılarını da yetiştirmiştir. Büyük İskender, MÖ 334’te bir orduyu bugünkü Türkiye’ye götürdü. MÖ 333’te İssos savaşında Persleri yendi ve Mısır’dan Hindistan’a uzanan geniş bir imparatorluğu fethetti. Ancak İskender MÖ 323’te öldü ve imparatorluğu parçalandı.

İskender’in ölümünden sonra Yunan şehirleri yeniden bağımsız hale geldi. Ama uzun sürmedi. Roma yükselen bir güçtü. MÖ 168’de Romalılar Makedonya’yı yendi. MÖ 86’da Atina’yı ele geçirdiler. Yunanistan, Achaea olarak bilinen Roma İmparatorluğu’nun bir eyaleti oldu.

Ancak, Roma yönetimi altında Yunanistan zenginleşti. Bu dönemde Yunanistan Hıristiyanlığa dönüştürüldü. Aziz Paul, MS 1. yüzyılda Yunanistan’a gitti ve ardından Hıristiyanlık yavaş yavaş bölgeye yayıldı. MS 395’te Roma İmparatorluğu doğu ve batı olarak ikiye ayrıldı. Doğu Roma İmparatorluğu, başkenti Konstantinopolis olan Bizans İmparatorluğu oldu.

Büyük imparator Justinian 527-565’in ortalarında hüküm sürdü. Onun zamanında, Bizans İmparatorluğu’nda Roma etkileri zayıflamış ve Yunan etkileri güçlenmiştir. Justinian ayrıca inşa etmekle ünlüydü. En büyük binası, 532 ile 538 yılları arasında inşa edilen Konstantinopolis’teki Ayasofya Kilisesi idi. Bizans İmparatorluğu’nda mimarinin yanı sıra başka sanatlar da gelişti. Bizanslılar harika mozaikler, freskler, mücevherler ve ışıklı el yazmaları yaptılar.

Bu arada Herakleios döneminde (610-641) Batı Avrupa ile bağlar zayıfladı ve Yunanca nihayet Bizans İmparatorluğu’nun resmi dili oldu. 1054’te Doğu Ortodoks Kilisesi, Batı Kilisesi’nden resmen ayrıldı. 13. yüzyılın sonlarından itibaren Bizans, Orta Asya’dan yeni bir halk olan Osmanlı Türkleri tarafından tehdit edildi. Yavaş yavaş güç kazandılar ve Bizans küçüldü.

Konstantinopolis nihayet 1453’te düştü ve Bizans İmparatorluğu sona erdi. 15. yüzyıldan 19. yüzyılın başlarına kadar Yunanistan, Osmanlı Türkleri tarafından yönetildi. 16. yüzyılda Türk İmparatorluğu altın çağını yaşıyordu. Ancak, 17. yüzyılın sonlarından itibaren yavaş yavaş geriledi ve 18. yüzyılın sonlarında Yunanistan’da milliyetçilik büyüdü.

19. yüzyılın başlarında, Karadeniz kıyısındaki Odessa’da yaşayan çok sayıda Yunan gurbetçi vardı. 1814’te bazıları Yunanistan’ın bağımsızlığı için savaşmak üzere bir dernek kurdu. Dernek kısa sürede Yunanistan’da yaygınlaştı ve 25 Mart 1821’de Türklere karşı bir isyan çıktı. Yunanistan bağımsızlığını 1829’da kazandı.

İngiltere, Fransa ve Rusya, Yunanistan’ın bir monarşi olmasına karar verdiler ve Bavyera Prensi Otto’yu gönderdiler. 1833’te Yunanistan kralı oldu. 1863’te yerini bir Danimarkalı aldı ve o da Kral I. George oldu.

1912’de Yunanistan, müttefikleri Bulgaristan ve Sırbistan ile Türkiye’ye karşı Birinci Balkan Savaşı’na girdi. Yunanistan ve Sırbistan daha sonra Bulgaristan ile savaştı ve 1913’te ona karşı İkinci Balkan Savaşı’nı yürüttü. Daha sonra Yunanistan topraklarını büyük ölçüde genişletti.

1914’te Birinci Dünya Savaşı başladığında, Yunanistan başlangıçta tarafsız kaldı, ancak 1917’de Müttefiklere katıldı. 1922’de Yunanlılar, Türkiye’de Smyrna’yı (şimdi İzmir) ele geçirdi. Yunanistan ve Türkiye, 1923’te Lozan Antlaşması ile barıştı. Ancak daha sonra, yüzbinlerce Türk’ün Yunanistan’ı ve bir milyondan fazla Yunan’ın Türkiye’yi terk etmesiyle büyük bir nüfus mübadelesi oldu. 1924’te Yunanistan bir cumhuriyet oldu.

1981’de Yunanistan AB’ye katıldı.

Dağlar ve adalar ülkesi olan Yunanistan’ın kuzeybatısında Arnavutluk, kuzeyinde Kuzey Makedonya ve Bulgaristan, kuzeydoğusunda Türkiye, doğusunda Ege Denizi, batısında İyon Denizi, batısında Girit Denizi ve Akdeniz bulunmaktadır. Güney.

Yunanistan’ın Akdeniz iklimi, ülkenin fiziksel çeşitliliğine bağlı olarak bir dizi bölgesel ve yerel varyasyona tabidir. Kışın, Kuzey Atlantik Okyanusu’ndan hareket eden alçak basınç oluşumu güneye doğru kayar ve beraberinde ılık, nemli, batıdan esen rüzgarları getirir.

Yaz aylarında, alçak basınç bandı tekrar salındığında, iklim hemen hemen her yerde hızla sıcak ve kuru hale gelir. Temmuz ayında ortalama deniz seviyesi sıcaklığı 27 dereceye yakın olmakla birlikte sıcaklık 38 dereceye kadar çıkabilmektedir.

Her mevsim, özellikle yaz aylarında, ışık kalitesi Yunanistan’ın en çekici özelliklerinden biridir. Bununla birlikte, atmosferik kirlilik şehirlerde, özellikle Atina’da, gökyüzünü karartan ve antik anıtlar için tehlike oluşturan önemli bir sorun haline geldi.

Yunan ekonomisi, 2. Dünya Savaşı sonrası dönemde hızlı bir büyüme yaşadı, ancak Avrupa Birliği’ndeki (AB) en az gelişmiş ülkelerden biri olmaya devam etti. Ülkenin doğal kaynakları sınırlı, sanayileşme süreci yavaş ve ödeme istikrarı ile mücadele ediyor.

Ulaştırma, turizm ve gurbetçi işçilerden gelen havaleler ekonominin ana destekleridir. Yunan ekonomisi klasik olarak serbest girişime dayalı olmasına rağmen, ekonominin birçok bölümü bankalar aracılığıyla doğrudan veya dolaylı olarak devlet kontrolü altına girdi.

Yunanistan’ın nüfusu, özellikle kuzey Yunanistan’ın nüfusu, her zaman büyük etnik, dinsel ve dilsel çeşitlilikle karakterize edilmiştir. 20. yüzyılda yaşanan göçler, istilalar, emperyal fetihler ve savaşlar kültürel çeşitliliğin sebepleri arasındadır.

Sonuç olarak, ülkedeki etnik ve ulusal çeşitliliğin varlığı hassas bir konu olmaya devam etti. Yunan hükümetinin resmi görüşü, ülkede etnik veya ulusal azınlıkların olmadığı ve nüfusun neredeyse tamamının Rum olduğu yönündedir.

Yunan hükümeti tarafından resmen tanınan tek azınlık, varlığı 1923 Lozan Antlaşması’nda tanınan Müslüman azınlıktır. Ancak, Yunanistan’ın nüfusu kendilerini Türkler, Makedonlar, Arnavutlar, Ulahlar ve Romanlar olarak tanımlayan kümeler içermektedir.

Diller

Yunan dili, onaylanmış en eski Hint-Avrupa dillerinden biridir ve en eski yazılı biçimi M.Ö. 15. yüzyıla kadar uzanır. Bizans Yunancası, Yunancanın orta aşamalarını temsil eder. Bunlar sonunda 19. yüzyılda yerini Çağdaş Yunancaya bıraktı.

Din

Uzun Osmanlı yönetimine rağmen, nüfusun neredeyse tamamı Rum Ortodoks Kilisesi’ne bağlıdır. Nüfusun Ortodoks olmayan kesiminin çoğunu oluşturan Müslüman azınlık, ağırlıklı olarak Türk’tür ve Batı Trakya ve Onikiada’da çoğunluktadır.

Yunanistan’ın Yahudi nüfusu 2. Dünya Savaşı’nda Nazi soykırımı tarafından neredeyse yok edildi.

Günlük hayat

Sıcak yaz aylarında, Yunanistan’da sosyal yaşam açık havada olma eğilimindedir. 25 Mart’taki ulusal bayramlarında Yunanlılar bağımsızlıklarını kutluyorlar. Yunan toplumu, güçlü aile yapısı ve düşük suç oranı ile tanınır. Geniş aile ve aile üyelerine karşılıklı pekiştirme sağlama yükümlülüğü son derece değerlidir.

Mutfak

Yunan mutfağı, özellikle baklava ve kataifi gibi tatlılar, yüzyıllarca süren Türk egemenliğini yansıtır. Özellikle Selanik’teki yemekler hala güçlü bir geleneği yansıtıyor.

Genel olarak, Yunan köylülerinin geleneksel, sağlıklı beslenmesi sebze, meyve, zeytin, zeytinyağı, peynir, ekmek ve deniz ürünlerine dayanıyordu. Et sadece özel günlerde yenen bir lükstü. Ülkenin refahı arttıkça, Yunan diyetinde et daha önemli hale geldi.

• Atina Akropolü

• göktaşı

• Akropolis Müzesi

• Ulusal Arkeoloji Müzesi

• Delfi

• partenon

• Mikonos

• Rodos

• Beyaz Kule

• Olympian Zeus Tapınağı

• Santorini

• Elafonissi Plajı

Türkiye’den Yunanistan’a karayolu ile ulaşmak mümkündür. İstanbul’dan Selanik’e ulaşmak yaklaşık 10 saat sürüyor. Yaklaşık 1,5 saat süren uçuşlar da var.

Yunanistan’a seyahat eden Türk vatandaşları Schengen’e tabidir.